In deze natuurcolumn beschrijf ik de magische momenten achter een pagina in mijn nature journal.
“Kijk maar naar de naambordjes, dan vind je haar vanzelf” Bas en ik speuren de kleine hokken af, die als dozen op elkaar gestapeld zijn. In de allerlaatste vinden we haar: Roxy. We kunnen haar nauwelijks zien, want ze heeft zich verstopt onder een flinke laag hooi waar we nog maar net haar stekelig bolletje uit zien komen. De dame van de Wildopvang die ons ontvangen had, doet haar handschoenen aan en maakt resoluut het tralie-deurtje open. “Ze kunnen nog wel eens mopperig worden als je ze wakker maakt”, waarschuwt ze en begint het hooi weg te halen, waardoor er steeds meer van het bruin-zwarte stekelbolletje zichtbaar wordt. Langzaam komt het in beweging. Roxy wordt wakker.
Zenuwachtig
Met een kartonnen doos vol droge bladeren in mijn handen sta ik klaar om de slaperige egel van haar over te nemen. Ik ben een beetje zenuwachtig, want ik heb geen ervaring met het opvangen van wilde dieren. We hadden wel eerder egels in onze tuin gehad, maar dat waren passanten. Dit beestje zal blijven, althans, dat is de bedoeling. We hebben ons speciaal daarvoor aangemeld, want ik weet dat het slecht gaat met egels en wil graag een handje helpen. Onze beschutte, wat rommelige tuin is perfect om een herstellende egel op te vangen, zeker nu we een groot egelhok hebben gekocht.
Moment suprême
De autorit terug naar huis verloopt prima en terwijl Bas en ik wat kletsten, horen we alleen af en toe wat geschuifel achterin de kartonnen doos. Alles onder controle. Bij thuiskomst staat huisgenoot W. al klaar bij de poort om Roxy welkom te heten. Hij heeft het dak van het egelhok al opengemaakt. De voerbak heeft hij gevuld met kattenbrokjes met kippenvlees – op aanraden van de Wildopvang – en ook de waterbak is vol. Met een zwierige beweging – die er zelfverzekerder uitziet dan ‘ie aanvoelt – zet ik onze logé over van de doos in het grote hok. Nu is het moment suprême daar: zou Roxy haar nieuwe onderkomen accepteren?
Verleiding
De dagen erna blijf ik nieuwsgierig aan Roxy denken als ik de tuin in kijk. We zien haar niet, maar de volgende ochtend zijn er wel brokjes weg uit de voerbak. Ik vul de bak bij en weersta de verleiding om het hok te openen: laat haar eerst maar even rustig wennen in haar nieuwe huis. Egels zijn nachtdieren en slapen wel 18 uur per etmaal, dus het is niet raar dat we haar niet zien. Nog even aansterken met de kattenbrokjes en Roxy zal weer zelf in staat zijn om slakken, spinnen, wormen en misschien zelfs een kleine muis te vinden om zich te voeden. Daar vertrouw ik op. Twee weken later weten we het zeker: Roxy heeft het hok echt betrokken. Ik neem af en toe een kijkje en zie hoe ze ligt te slapen, terwijl ze rustig ademhaalt. Zo mooi!
TIPS!
- Volg een Nature Journal workshop.
- Bekijk meer Nature Journal-pagina’s.
PS. Ook een egel opvangen? Bij veel wildopvang-organisaties is grote behoefte aan “logeeradressen”: particulieren met een beschutte tuin, die een plekje hebben voor een herstellende egel (vaak na een verkeersongeluk opgenomen en verzorgd door de wildopvang).